Alpakoterapia, znana również jako terapia alpak, to w pełni bezpieczna i relaksująca forma terapii, która wykorzystuje alpaki do poprawy zdrowia i samopoczucia ludzi. Zazwyczaj jest stosowana jako forma terapii uzupełniającej i wyciszającej. Alpakoterapia może być stosowana dla osób w każdym wieku, od dzieci po dorosłych. Alpakoterapia została opracowana w Peru w latach 90. XX wieku. Pierwszymi terapeutami byli lekarze i terapeuci, którzy zauważyli, że kontakt z alpakami ma pozytywny wpływ na zdrowie i samopoczucie ludzi — szybko zyskała popularność w Peru, a następnie rozprzestrzeniła się na inne kraje świata, w tym na Polskę. Alpaki są zwierzętami bardzo łagodnymi i cierpliwymi. Są również bardzo inteligentne i łatwo się uczą.
Jak wyglądają zajęcia alpakoterapii?
Zajęcia alpakoterapii odbywają się zwykle w specjalnie przygotowanych pomieszczeniach, w których znajdują się alpaki. Zajęcia prowadzi wykwalifikowany terapeuta Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Ziemięcicach, który jest przeszkolony w zakresie alpakoterapii. W trakcie sesji terapeutycznej, po oswojeniu ze zwierzęciem, występują następujące elementy:
• głaskanie i dotykanie alpak
• karmienie alpak
• spacery z alpakami
• zabawa z alpakami
• pielęgnacja alpak
W czasie zajęć z alpakoterapii, uczestnicy mają okazję do bezpośredniego kontaktu z alpakami, głaskania ich, karmienia ich i zabawy z nimi. Terapeuta może również prowadzić rozmowy z uczestnikami o ich doświadczeniach i emocjach oraz wplatać elementy arteterapeutyczne lub inne formy terapii.
Jakie obszary rozwoju wspiera alpakoterapia?
Alpakoterapia może wspierać rozwój wielu obszarów zdrowia i samopoczucia, w tym:
• redukcję stresu i lęku
• poprawę koncentracji i uwagi
• poprawę komunikacji i interakcji społecznych
• poprawę samooceny i pewności siebie
• poprawę motywacji i wytrwałości
• poprawę koordynacji ruchowej
• poprawę równowagi
• poprawę zdrowia fizycznego, w tym obniżenie ciśnienia krwi i poziomu cholesterolu
• poprawę jakości życia
Alpakoterapia może być stosowana w celach edukacyjnych i rehabilitacyjnych. Pomaga w osiąganiu lepszych wyników szkolnych, uczy odpowiedzialności i empatii. Jest to doskonała forma terapii uzupełniającej dla dzieci z niepełnosprawnościami lub deficytami rozwojowymi. W szczególności:
• dzieci z autyzmem
• dzieci z zespołem Aspergera
• dzieci z niepełnosprawnością intelektualną
• dzieci z ADHD
• osoby z depresją
• osoby z lękiem
• osoby z chorobami przewlekłymi
• osoby, które przeżyły traumę